Kurallar hayatın el feneridir. Çocukların kaygı, kararsızlık, güvensizlik gibi duygularını daha az yaşamalarında hayatlarını aydınlatan bir araçtır. Çünkü sınır ve kuralların olduğu bir hayat çocuklar için daha net ve berraktır. Dolayısıyla kurallar çocukların özgüvenini ve özdisiplinini besler. Ancak ne zor şeydir bu kuralları koymak değil mi? İşte size birkaç öneri;
1) Çocukların istekleri bitmez.
Çocuğumuza gerçekten ihtiyacı olan şeylerin alınabileceğini, fazlaca talepkar davrandığında hep aynı tutum ve sözlerle ifade etmeliyiz.
2) Kararlılık ve tutarlılık en büyük kurtarıcımız.
Çocukların gözünden yaptıkları davranışlar karşısında hep aynı tutumları gösteren anne baba olmalıyız. Bir kere farklı davranırsanız dilinden kurtulamazsınız. “Ama o gün izin vermiştin”ler bitmek bilmez.
3) Kuralı koyduk da uygulayabilecek miyiz ?
Çocuğumuza “ödevler bitmeden tv izlemek yok” dedik ama okuldan eve geldiğinde evde bunu kontrol edecek kimse yoksa kural koymamız anlamlı olmuyor.
4) Kurallar uzun uzun anlatılacak masalsı sözcükler değildir.
Kural zaten çocuk için keyifsiz, neden durumu masalsı bir hale getirmeye çalışıyoruz. Kısa ve net bir şekilde kuralları söyleyelim.
5) Geçmiş, bırakalım da geçmişte kalsın.
Çocuğumuzun geçmişte uymadığı kuralları konuşmak yerine ne yapması gerektiğini söyleyin. "Geçen gün teyzenlere gittiğimizde de böyle kötü sözler kullandın" yerine "kötü sözler kullanma" kullanalım.
6) Bu çocuklar insanın duygularını sömürür, ruhumuz duymaz.
Çocuklarımız "sen beni sevmiyorsun" gibi söylemlerle ilgi çekmeye çalışırlar. Bizler onlara uzun açıklamalar yapmaya kalkarsak amaçlarına ulaşırlar. Bu duygu sömürülerine ilgi göstermezsek kurallarımızın net olduğunu anlarlar.
